นิทรรศการปวนและเสรี

จบอักษรมา ....ทำงานเป็นก๊อปปี้ไรท์เตอร์สักพัก 
จะเปลี่ยนไปเรียนต่อกราฟิก
จบกราฟิกมา.... ทำงานด้านกราฟิกสักพัก 
จะเปลี่ยนไปเริ่มต้นโรงงานเซรามิคส์
เส้นทางชีวิตดูจะเลี้ยวซ้ายที เลี้ยวขวาที 
ไม่ได้ตรงไปสุดทางของสายไหนๆ อย่างที่ใครๆใฝ่ฝันให้ลูกๆเป็น
แต่แม่(และพ่อ)ก็ไม่เคยบ่น ไม่เคยว่าเรื่องเรียน หรือเรื่องทำงาน
อยากทำอะไร ทำ...ขอให้ลูกบอกว่ามีความสุข ก็ตามใจ..
แค่บ่นหนักๆคือ ทำไมต้องไปอยู่ไกลแม่ เท่านั้นเอง
ตอนจะมาเปิดร้านที่จตุจักร
แม่ดีใจมากและช่วยออกเงินค่าเซ้งร้านให้ส่วนหนึ่ง
เหตุผลเพื่อให้เราได้เริ่มต้นทำในสิ่งที่ฝัน
อีกเหตุผลคือเราจะได้เจอกันบ่อยๆ หลังจากที่แต่งงานมาอยู่ที่ลำปาง
ทุกอาทิตย์ของเวลา 7 ปี ที่เปิดร้านจตุจักร
เราจึงเดินทางขึ้นล่องตลอด เพื่อให้เราสองคนกับครอบครัวได้เจอกัน
เหนื่อยแค่ไหนก็ไปทุกครั้ง เพราะร่างกายยังวัยเยาว์อยู่
ถึงวันนี้ เราจะไม่ได้เดินทางถี่เช่นเดิม เพราะร้านที่จตุจักรปิดไปแล้ว
Clay Shop มาเปิดร้านอยู่กับที่ลำปางและขายทางไกล
แบบออนไลน์แทน
แต่เราก็ยังเจอกันสม่ำเสมอประมาณเดือนละครั้ง
นึกไปแล้วก็รู้สึกว่าโชคดีเหลือเกิน ที่มีแม่และพ่อที่ดีที่สุด
ที่รักลูกมากและให้การสนับสนุนทุกจุดเปลี่ยนของชีวิต
ที่มากยิ่งกว่าคือ ยังโชคดีที่มีโอกาสได้ดูแลตอบแทนพระคุณอยู่

หากย้อนเวลากลับไป
ถ้าแม่ไม่สนับสนุนในจุดเปลี่ยนหลายๆเรื่อง..
วันนี้ก็อาจไม่มีเคลย์ชอบนะคะ ^-^
**ภาพถ่ายล่าสุดปีนี้ แม่และพ่อก็เดินทางมาเที่ยวลำปางบ้างสลับกัน
ให้พี่ออมพาไปกินของอร่อยๆ เดินเล่นชมตลาดกิจกรรมโปรด
จนครั้งหลังๆชักจะติดใจเมืองเล็กๆอย่างลำปาง
ล่าสุดบอกหลังฝนนี้จะขึ้นมาอีก ^-^ **